25 Mar 2020

na co dzień

na przemianę wyglądu

na szybko

osobny  artykulik z  tabsami, zalinkowany pod tabsami

Jakich kosmetyków używasz na co dzień? szybkie zakupy:

PL-EN

poproszę Tusz do rzęs – mascara

Cień do powiek – eye shadow

Kredkę do oczu - eyeliner

Szminkę do ust – lipstick

Róż – blush

PL-FR

Tusz do rzęs – (m) mascara

Cień do powiek – (m) fard à paupières

Kredka do oczu – (m) crayon pour les yeux

Szminka do ust – (m) rouge à lèvres

Róż – (m) fard à joues

PL-PT

Tusz do rzęs – (f) máscara de pestanas

Cień do powiek – (f) sombra de olho

Kredka do oczu – (m) delineador

Szminka do ust – (m) batom

Róż – (m) pó-de-arroz

PL-IT

Tusz do rzęs – (m) mascara

Cień do powiek – (m) ombretto

Kredka do oczu – (f) matita per gli occhi

Szminka do ust – (m) rosetto

Róż – (m) fard

Rate this item
(0 votes)
Last modified on Sobota, 28 marzec 2020 19:33
Super User

In felis leo vel Curabitur volutpat morbi fringilla a Suspendisse semper.

Website: www.joomlart.com/
More in this category: « Sewilskie klimaty
Login to post comments

Hello... I Am Lens

A web Desiginer & Photographer from London

Not Enough. Want to stay informed? Follow me now...

Custom HTML (Sidebar-1jms)

Budynek przy Rua das Portas de Santo Antão 58 niejedno już widział w swoim długim życiu.

Wzniesiony w XVII jako rezydencja pałacowa arystokratycznej rodziny Paes do Amaral, przeszedł na początku XX wieku gruntowną rewitalizację mającą na celu przystosowanie jego rozległych wnętrz do potrzeb powstającego kasyna – Magestic Club. W czterech ścianach zdobnej romantycznymi freskami i stiukami Sali w stylu Ancien Régime możni panowie tracili majątek, głowę i dobrą reputację, a wykwintne damy z wyższych sfer wciągały szlachetnymi noskami kreski z kokainy, którą przechowywały w wyszywanych perłami aksamitnych woreczkach. Magestic należał bowiem w szalonych latach 20-tych ubiegłego wieku do (nie tak znów) sekretnej sieci kokainowych klubów Lizbony.

Po upadku frywolnej Republiki i nastaniu obyczajnej dyktatury kasyno ustąpiło w 1931 roku miejsca stowarzyszeniu migrantów z równinnego regionu Alentejo – słynącego z doskonałego chleba, równie doskonałej wieprzowiny z żywiących się żołędziami dębu korkowego czarnych świń iberyjskich oraz kawałów, które Portugalczycy opowiadają o jego mieszkańcach.

Wnętrze stojącego przy deptaku Portas de Santo Antão skromnego, choć eleganckiego budynku niczym nie zdradza kryjącego się wewnątrz przepychu: z wykończonego geometrycznymi azulejos neomauretańskiego patio wiodą na górę schody, które prowadzą do wielkiej sali o zdobnych romantycznymi malowidłami ścianach i sufitach z przesłoniętą kotarą sceną na podwyższeniu lub nieco mniejszego pomieszczenia o ścianach wyłożonych biało-niebieskimi kafelkami ze scenkami rodzajowymi. W restauracji serwuje się sycące dania kuchni alentejańskiej w zastanawiająco przystępnych jak na takie wnętrza cenach (menu dnia kosztuje 11,5 euro).

Casa do Alentejo

Rua das Portas de Santo Antão 58

Otwarte od 10.00 do 22.00