11 Cze 2020

Obecnie można się nimi przejechać jedynie w parkach Villa Borghese i Villa Doria Pamphili. Wiesz jak zamówić dorożkę?

PL-IT

Dorożka – (f) carrozza

Ile kosztuje pół godziny (godzina) przejażdżki dorożką? - Quant’è un giro di 30 minuti (un’ora) in carozza?

Koń – (m) cavallo

Mogę pogłaskać konia? - Posso accarrezzare il cavallo?

PL-EN

Dorożka - hackney

Ile kosztuje pół godziny (godzina) przejażdżki dorożką? - How much is 30-minutes (one hour) ride?

Koń - horse

Mogę pogłaskać konia? - Can I pet the horse?

PL-FR

Dorożka – (f) fiacre

Ile kosztuje pół godziny (godzina) przejażdżki dorożką? - Combien coûte un tour de 30 minutes (une heure) de fiacre?

Koń – (m) cheval

Mogę pogłaskać konia? - Puis-je carresser le cheval?

PL-PT

Dorożka– (f) carruagem

Ile kosztuje pół godziny (godzina) przejażdżki dorożką? - Quanto custa um passeio de 30 minutos (uma hora) de carruagem?

Koń – (m) cavalo

Mogę pogłaskać konia? - Posso acariciar o cavalo?

Rate this item
(0 votes)
Last modified on Czwartek, 11 czerwiec 2020 10:31
Super User

In felis leo vel Curabitur volutpat morbi fringilla a Suspendisse semper.

Website: www.joomlart.com/
More in this category: Na dworcu Oriente »
Login to post comments

Hello... I Am Lens

A web Desiginer & Photographer from London

Not Enough. Want to stay informed? Follow me now...

Custom HTML (Sidebar-1jms)

Budynek przy Rua das Portas de Santo Antão 58 niejedno już widział w swoim długim życiu.

Wzniesiony w XVII jako rezydencja pałacowa arystokratycznej rodziny Paes do Amaral, przeszedł na początku XX wieku gruntowną rewitalizację mającą na celu przystosowanie jego rozległych wnętrz do potrzeb powstającego kasyna – Magestic Club. W czterech ścianach zdobnej romantycznymi freskami i stiukami Sali w stylu Ancien Régime możni panowie tracili majątek, głowę i dobrą reputację, a wykwintne damy z wyższych sfer wciągały szlachetnymi noskami kreski z kokainy, którą przechowywały w wyszywanych perłami aksamitnych woreczkach. Magestic należał bowiem w szalonych latach 20-tych ubiegłego wieku do (nie tak znów) sekretnej sieci kokainowych klubów Lizbony.

Po upadku frywolnej Republiki i nastaniu obyczajnej dyktatury kasyno ustąpiło w 1931 roku miejsca stowarzyszeniu migrantów z równinnego regionu Alentejo – słynącego z doskonałego chleba, równie doskonałej wieprzowiny z żywiących się żołędziami dębu korkowego czarnych świń iberyjskich oraz kawałów, które Portugalczycy opowiadają o jego mieszkańcach.

Wnętrze stojącego przy deptaku Portas de Santo Antão skromnego, choć eleganckiego budynku niczym nie zdradza kryjącego się wewnątrz przepychu: z wykończonego geometrycznymi azulejos neomauretańskiego patio wiodą na górę schody, które prowadzą do wielkiej sali o zdobnych romantycznymi malowidłami ścianach i sufitach z przesłoniętą kotarą sceną na podwyższeniu lub nieco mniejszego pomieszczenia o ścianach wyłożonych biało-niebieskimi kafelkami ze scenkami rodzajowymi. W restauracji serwuje się sycące dania kuchni alentejańskiej w zastanawiająco przystępnych jak na takie wnętrza cenach (menu dnia kosztuje 11,5 euro).

Casa do Alentejo

Rua das Portas de Santo Antão 58

Otwarte od 10.00 do 22.00