06 Mar 2020

Idziemy na plażę ? Co najczęściej ze sobą zabierasz?

On va à la plage? Qu’est-ce qu’il faut prendre avec soi quand tu y vas?

Let’s go to the beach ! Find out what you should take with you.

Vamos à praia ? Sabes o que é que tens que levar contigo?

PL-FR

Kostium kąpielowy – (m) maillot de bain

Klapki – (m,pl) tongs

Ręcznik plażowy – (f) serviette de plage

Olejek do opalania – (f) huile solaire

Okulary słoneczne – (f,pl) lunettes de soleil

EN-FR

swimming suit - (m) maillot de bain

flip-flops – (m,pl) tongs

flip-flops – (f) serviette de plage

suntan oil – (f) huile solaire

sunglasses – (f,pl) lunettes de soleil

PT-FR

fato de banho – (m) maillot de bain

chinelos – (m,pl) tongs

toalha de praia – (f) serviette de plage

óleo bronzeador – (f) huile solaire

óculos de sol – (f,pl) lunettes de soleil

Rate this item
(0 votes)
Last modified on Środa, 22 kwiecień 2020 19:24
Super User

In felis leo vel Curabitur volutpat morbi fringilla a Suspendisse semper.

Website: www.joomlart.com/
Login to post comments

Hello... I Am Lens

A web Desiginer & Photographer from London

Not Enough. Want to stay informed? Follow me now...

Custom HTML (Sidebar-1jms)

Budynek przy Rua das Portas de Santo Antão 58 niejedno już widział w swoim długim życiu.

Wzniesiony w XVII jako rezydencja pałacowa arystokratycznej rodziny Paes do Amaral, przeszedł na początku XX wieku gruntowną rewitalizację mającą na celu przystosowanie jego rozległych wnętrz do potrzeb powstającego kasyna – Magestic Club. W czterech ścianach zdobnej romantycznymi freskami i stiukami Sali w stylu Ancien Régime możni panowie tracili majątek, głowę i dobrą reputację, a wykwintne damy z wyższych sfer wciągały szlachetnymi noskami kreski z kokainy, którą przechowywały w wyszywanych perłami aksamitnych woreczkach. Magestic należał bowiem w szalonych latach 20-tych ubiegłego wieku do (nie tak znów) sekretnej sieci kokainowych klubów Lizbony.

Po upadku frywolnej Republiki i nastaniu obyczajnej dyktatury kasyno ustąpiło w 1931 roku miejsca stowarzyszeniu migrantów z równinnego regionu Alentejo – słynącego z doskonałego chleba, równie doskonałej wieprzowiny z żywiących się żołędziami dębu korkowego czarnych świń iberyjskich oraz kawałów, które Portugalczycy opowiadają o jego mieszkańcach.

Wnętrze stojącego przy deptaku Portas de Santo Antão skromnego, choć eleganckiego budynku niczym nie zdradza kryjącego się wewnątrz przepychu: z wykończonego geometrycznymi azulejos neomauretańskiego patio wiodą na górę schody, które prowadzą do wielkiej sali o zdobnych romantycznymi malowidłami ścianach i sufitach z przesłoniętą kotarą sceną na podwyższeniu lub nieco mniejszego pomieszczenia o ścianach wyłożonych biało-niebieskimi kafelkami ze scenkami rodzajowymi. W restauracji serwuje się sycące dania kuchni alentejańskiej w zastanawiająco przystępnych jak na takie wnętrza cenach (menu dnia kosztuje 11,5 euro).

Casa do Alentejo

Rua das Portas de Santo Antão 58

Otwarte od 10.00 do 22.00